Chronologues omhelst de boodschap die neergezet wordt met de serie INtraverts en benaderd deze op een meer gestileerde wijze. Vormen en patronen herhalen zich meermaals in de diverse composities en komen uit een zee van schaduwspel naar voren.

Met Chronologues bestudeerd Bruggeling de al bestaande ruimtelijkheid van zijn beeldtaal. Door het gebruik van een beperkt kleurenpalet en totaal ontbreken van een verwijzing naar een landschap of omgeving wortdt een extra lading gegeven aan de intensiteit en tegelijk sereniteit waarmee de voorstellingen zich presenteren.

Het fellere contrast en de herhaling van patronen, vormen en lijnen doen de kijker bijna dwingen om in het beeld te gaan zoeken naar visuele houvast. Daar waar INtraverts het zoeken binnen het kader van omgeving en context meer lijkt over te laten aan de verbeelding van de kijker, of deze in ieder geval meer ruimte geeft dat te doen. Wordt met Chronologues een opdringender en intensievere vorm van het monumentale karakter neergezet.

In de achtergond wordt gebruik gemaakt van gelaagdheid in textuur en subtiele verschillen in tint. Door de onbestemde omgeving waar de objecten zich in begeven ontstaat er een verdrongen en tegelijk open sfeer.

Schaduw vertegenwoordigd in de werken van Bruggeling niet alleen het maken van wezenlijk onderscheid in vlak, vorm en ruimtelijkheid. Ze kan zichzelf niet langer afsluiten of beperken tot haar al dan niet beperkte of soms secundaire rol maar krijgt een cruciale en soms wrangende (hoofd)rol in de voorstelling.

Met Chronologues omhelst Bruggeling het spel, of kunnen we stellen het ‘gevecht’ tussen licht en donker vanuit een ander belevingskader. Het donker en het licht doen zich nog radicaler voor dan voorheen en lijken bijna te vechten om zich van elkaar los te maken, waarbij er een intrigerende situatie ontstaat dat ze juist nog meer met elkaar versmelten.

Het zoeken naar een diepere symboliek van het bestaansrecht van een gegeven object of voorstelling, dat wordt verheven als symbool in hun beperkte bewegingsruimte van het beeldkader als omgeving. Toch willen ze zich in hun pure, gebroken en zeer vergankelijke openheid presenteren.